Rozdział 5

Dlaczego tak często kłamiesz, Yui?

Czy coś Ci to da?

Dalej jesteś zwykłą, zwyczajną dziewczynką.

Ty kłamco...

Wcale nie kłamię, nie wiem o Co chodzi...

Może i jesteśmy bliźniakami...

Zatem wiem, o czym myślisz,

jaką tajemnicę przed światem dziś skrywasz?  

Nie oczekujesz chyba, że poznasz tę tajemnicę? 

Istnieją sekrety, których nie można zdradzić... 

Niedobrze, bardzo niedobrze...

Czy w końcu powiesz kim tak naprawdę jesteś...?

Przecież tak naprawdę Ty (Tak naprawdę ja)

Jesteś ostatnią z nich, czyż nie? (Czy jestem jedną z nich?)

Czy powiesz, kim jesteś? (Czy mam powiedzieć, kim jesteś...?)

Tak naprawdę jesteś... (Tak naprawdę jestem...)

- ... Czarodziejką z Słońca... - wyszeptała cicho, nieprzytomna dziewczyna, przez sen. W pokoju nikogo nie było, kiedy się obudziła. Spojrzała na siebie. Dalej miała na sobie mundurek wojowniczki, z tą różnicą, że na prawym biodrze miała bandaż. Dalej pamiętała tę piosenkę, często ją nuciła... Tak, z nim. Z tą osobą. Zaczęła się podnosić, a kiedy usiadła na kanapie, zamknęła na chwilę oczy.    

Nie mogę Ci tej tajemnicy zdradzić... (Dlaczego?)

Przecież Ty i Ja, to jedno... (To prawda...)

Zawsze będę Cię kochać... (A ja Ciebie...)

Moja młodsza siostrzyczko... (Mój starszy bracie....)

Wiedziała, że jest zamknięta w pokoju.. Ale od czegoś jest okno, prawda? Zdjęła okulary, pod którymi skrywała swą twarz, a transformacja cofnęła się. 

- Nazywam się Hoshino Yui... Jestem młodszą siostrą-bliźniaczką Akiry Hoshino... Czekaj na mnie, bracie...  dotknęła swoich krótkich szkarłatnych włosów, po czym spojrzała w dół. Metr? Nisko... Poradzi sobie.  - I jestem, Czarodziejką z Słońca... - po czym zeskoczyła. Ciekawe, dlaczego nikogo tutaj nie ma... Wykorzystała. Cały czas ja te biodro bolało. Czuła się z tym źle, że musi trzymać się na dystans od pozostałych wojowniczek, jednakże nie miała wyjścia. 

- Nie chcę, aby ta tragedia znów się wydarzyła... Ale uczucia są ode mnie silniejsze... Chcę Cię zobaczyć, Endymionie... - była bardzo smutna. Złote oczy, niczym słoneczne promienie, a włosy niczym ogień, a cera blada jak mleko.. Była śliczną dziewczyną, to prawda. Miała na sobie czarne spodnie, oraz koszulę w tej samej barwie. 

- Soleil... - wzdrygnęła się, kiedy usłyszała za sobą ten głos. A tak daleko udało jej się zajść. 

- Czego chcesz, Aoi...? Nie mam nastroju na rozmowy z Tobą... 

Brunet zaśmiał się, aczkolwiek... Smutno.

- Dalej nie rozumiem, dlaczego tak bardzo kochasz mojego brata... Ja dałbym Ci wszystko...

- Jesteś obrzydliwy. Zawsze Cię nienawidziłam. Kompletnie zwariowałeś. W poprzednim życiu, byłeś niewiele lepszy. To TY uwolniłeś Metalię i kazałeś biednej Beryl do niej pójść. To twoja wina... - zagryzła wargę, gdyż zabolało ją.         

- Biednaś... Wybacz, ze tak bardzo Cię zraniłem, ale nasza królowa...

- Milcz! Z tą kobietą nie chcę mieć nic wspólnego!  Czarodziejki was pokonają... Taka prawda. Wierzę w Czarodziejkę z Księżyca... 

- Mimo, że nie ma broszki....? Ty dalej w nią wierzysz? 

- Nie potrzebuje jej, aby się zmieniać. Ona już jest blisko przebudzenia. Już wkrótce stanie się najpotężniejszą wojowniczką, dopilnuję tego. 

Brunet zmrużył oczy. Po chwili zaśmiał się przerażająco.

- Nie zmieniłaś się przez te lata, Soleil. Ale wiedz, kiedy się spotkamy następnym razem...

- ... będziemy wtedy walczyć, na śmierć i życie. 

Zniknął. Płomiennowłosa prychnęła wściekła. Odwróciła, po czym zaczęła iść w stronę swojego domu. 

- Aoi, czego chcesz...? - warknął Akira. Był zirytowany i to bardzo. Złote oczy wyrażały ogromny gniew. 

- Nasza Pani--.

Akira uderzył pięścią w stół.

- Ona nie jest "moją" Panią! Moim celem jedynie jest...

- Tak, tak, wskrzeszenie młodszej siostry. Jednakże... To może się nie udać.. - wyszeptał cicho, aby tamten nie usłyszał. - W każdym razie, trzyma i do zobaczenia wkrótce. - zaśmiał się, kładąc na stole zdjęcie przyszłej ofiary po czym zniknął.

Akira zmrużył oczy, dotykając zdjęcia. 

Była na nim Makoto Kino.

Szatyn jęknął, widząc wkurzonego brata.  Tajemniczy gość, którego mieli w swoim domu, po prostu zniknął.

A wyszli tylko na chwilę, do pobliskiego sklepu. 

- Głupia dziewczyna.. Naraża się, tak samo było wtedy! - wypsnęło się Seiyi, po czym zamilknął. 

- Mówiłeś coś...? 

- Nie, to nic takiego... - ciemnowłosy usiadł ciężko na kanapie. Nie rozumiał, co się z nim dzieje. 

Kocham Cię, mój książę.. Zawsze będę... 

Ja Ciebie też kocham, mój Promyczku.. Moja kochana Eos...

Zmrużył oczy. Nie wiedział, czym to jest.. Eos? Księżniczka Słońca... Dlaczego nagle usłyszał w swojej głowie jej głos, oraz swój..? Od kiedy ją zobaczył, Czarodziejkę z Słońca, czuł coś dziwnego. Tak jakby się znali od bardzo, ale to bardzo dawna. Wokalista zespołu Three Lights, poszedł do swojego pokoju po czym zasnął natychmiast, kiedy położył się w swoim łóżku. 

Usagi... Czarodziejko z Księżyca... Księżniczko Serenity...

Czarodziejka z Słońca...?

Uwierz mi... Musisz uwierzyć w swoje serce... Wtedy będziesz w stanie ochronić ten świat... Srebrny Kryształ sprawi, że zmienisz się znów w jeszcze potężniejszą... Staniesz się Nieskończoną Czarodziejką z Księżyca...

Blondynka otworzyła oczy. Kolejny sen.. Jednakże, teraz rozumiała. Nieznajoma wojowniczka... Na pewno nie jest wrogiem. Z uśmiechem na twarzy, położyła się, po czym zasnęła kamiennym snem.